พระเครื่องสมเด็จวัดระฆัง พิมพ์ใหญ่ องลุงพุฒ แรกเริ่ม

                หนึ่งใน  พิมพ์นิยม(Somdej Rakhang Temple by Somdej Buddhajarn Toh,B.E. 2410-2415)
พิมพ์ใหญ่เกศเปลวเพลิงทะลุซุ้ม พระพักต์หน้าดูคล้ายตั๊กแตน ไหล่ซ้ายยกสูงกว่าไหล่ขวาเล็กน้อย ซ้อยแขนซ้ายสูงกว่าซอกแขนขวา แขนซ้ายทิ้งดิ่งแขนขวาบ่วงเล็กน้อย ฐานล่างสุดทางขวาเป็นมุมสี่สิบห้าองศา ต่างกับทางซ้ายที่เป็นแนวดิ่งลงมา เอกลักษณ์ทั้งหมดเกิดจากการจงใจทำของช่างหลวง ชื่อ หลวงวิจารณ์ เจียรนัย  ซุ้มที่เสมอกันตลอดที่เป็นที่มาของคำว่าซุ้มผ่าหวาย ข้างหนึ่งชิดข้างหนึ่งห่าง ภายในซุ้มเป็นนูนต่ำภายนอกลาดเอียงดูแบบสามมิติ คือเอกลักษณ์เด่นของพระสมเด็จวัดระฆัง  หากดูด้านหน้าจะมีคราบหินปูนเกาะที่ผิดซึ่งเกิดจากการปูดออกมาจากภายในองค์พระ ที่ใช้เวลาในการเกิดมากกว่าร้อยปี องค์นี้เป็นพระยุคปลายที่สร้างก่อนท่านเจ้าประคุณมรณะภาพไม่กี่ปี ซึ่งมีการน้ำน้ำมันตังอิ้วมาเป็นส่วนผสม สังเกตได้จากคราบสีน้ำตาล คือคราบน้ำมันตังอิ้ว ที่เป็นส่วนประสานให้องค์พระยึดติดกันไม่ให้พระแตก ซึ่งเป็นภูมิปัญญาที่ถูกน้ำมาใช้ในพระยุคปลาย 

               องค์นี้เป็นอีกหนึ่งองค์ที่ผู้เขียนหรือตัวผมเอง ได้มาพร้อมกับองค์ที่ 815 ซึ่งวันที่ได้มาเป็นวันตรงกับวันเกิดของตัวกระผมเอง ด้วยความบังเอิญเหมือนมีอะไรมาดลใจให้ไปพบเจอกับสิ่งที่ปราถนา ฟังดูแล้วคิดในแง่ดีเป็นเรื่องน่าอัศจรรย์เล็กยิ่งสำหรับตัวผมเองที่ได้พระแท้และดีในวันอันเป็นมงคงกับตัวผมเอง บางคนอาจมองเป็นเรื่องธรรมดา ก็แล้วแต่ความคิดของแต่ละบุคคล สำหรับตัวผมโดยส่วนตัวเป็นคนที่สวดคาถาชินบัญชรเป็นประจำอยู่แล้วและเป็นคนที่หลงใหลในพระสมเด็จวัดระฆัง ชาติก่อนผมอาจจะมีความผูกพัน กับท่านเจ้าประคุณฯก็เป็นได้(ความคิดส่วนตัว) แต่อย่างไรก็ดีพระเครื่องก็เป็นเพียงวัตถุมงคลที่อยู่ภายนอกจิตใจเป็นหนึ่งในเครื่องยึดเหนี่ยวจิตใจของคนให้มุ่งทำดี ความดีที่อยู่ในตัวของแต่ละบุคคลต่างหากคือสิ่งที่ล้ำค่าที่สุดหากได้รับการขัดเกลาและสรรสร้างให้เป็นคนคิดดีทำดีในสังคม หากเป็นไปได้อย่างนั้นบุคคลนั้นจะประสบกับสิ่งที่ดีและความสุขจะเข้ามาในชีวิตและครอบครัวอย่างไม่มีที่สิ่นสุด ที้งชาตินี้และชาติภพหน้า ฉะนั้นขออนุโมทนาบุญแด่ท่านที่ได้อ่านและนำไปคิดและปฏิบัติขอให้พบประสบกับสิ่งที่ดีในสิ่งที่ทำ ตลอดชาตินี้และทุกชาติไปเทอญ

          จารรูปข้างบน เป็นการสร้างพระสมเด็จแบบปล่อยให้แห้งเองไม่ได้มีการเผาไฟซ้ำ จึงเกิดคราบไขออกมาเกาะที่ผิวมากมาย

ซึ่งต่างกับรูปข่างล่างนี้ที่ ผสมเปลือกหอยบดละเอียด นำมากดพิมพ์แล้วนำมาเผาไฟซ้ำทำให้ องค์พระ ขาวนวลและแกร่ง จะเห็นก็เพียงคราบ น้ำยาประสานที่ซึมออกมาที่ผิว

ด้านหน้าและด้านหลังองค์เดียวกันครับ แต่แสงไม่เท่ากัน

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

สัจธรรมพระเครื่อง  สัจธรรมพระเครื่อง  สัจธรรมพระเครื่อง  สัจธรรมพระเครื่อง  สัจธรรมพระเครื่อง  สัจธรรมพระเครื่อง